- üfürmə
- «Üfürmək»dən f. is.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
üfürmə
Look at other dictionaries:
üfürmək — f. Dodaqlarını büzərək ağızdakı havanı şiddətlə bir şeyə yönəltmək. // Bu işi yanmaqda olan bir şeyi söndürmək və ya qızışdırmaq, ya da qızğın şeyi soyutmaq üçün etmək. Şamı üfürüb söndürmək. Çayı üfürüb soyutmaq. – Gülsənəm arvad aşağı əyilib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəfhə — ə. 1) üfürmə; 2) rayihə, xoş iy … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
blef — is. <ing.> 1. Olmayan şeylə lovğalanma. 2. Gözə kül üfürmə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
köpdürmək — f. Üfürmək, ya içini yellə doldurmaq nəticəsində həcmini olduqca böyütmək, şişirtmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kül — is. Yanmış şeylərdən qalan boz qara rəngli toz. Külü atmaq. Külü təmizləmək. – Bir soyuq kül o yerdə qaldı nişan: Onu da yel sovurdu sağ və sola. A. S.. Usta Zeynal çubuğu çəkib külünü boşaltdı və durdu ayağa. . C. M.. <Dərviş:> Ocağın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaşıqlamaq — f. 1. Qaşıq ilə götürmək, qaşıq ilə götürüb yemək; qaşıq ilə alıb dadına baxmaq. // məc. Acgözlüklə yemək. <Məcid kişi:> İsti xörəyi qaşıqlayanda üfürməmiş udma, hər işdə səbirli ol. İ. Məlikzadə. 2. Qaşıq ilə qarışdırmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şişirdilmiş — sif. 1. Şişkin hala gətirilmiş, üfürməklə doldurulmuş (qazla, hava ilə), köpdürülmüş. 2. məc. Artırılmış, üstünə qoyulmuş, mübaliğə edilmiş; mübaliğəli. Şişirdilmiş hadisə. // məc. Olduğundan daha artıq, daha güclü bir şəkildə təqdim edilmiş,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üfləmək — bax üfürmək. Gülsüm xala uşağın ağzını əli ilə örtüb, üzündən üflədi. Ə. H.. Xəlil acı acı gülümsədi, papirosunun göyümtül, qatı tüstüsünü küləyə üflədi. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yön — is. 1. Üz, üz tərəf, ön tərəf. Oturubdurub yönü oyana; Durub durub yeriməyin nədəndir? M. P. V.. Gah yönümü çevirirəm Şirvana; Gah üz tutub Gürcüstana, ağlaram. Molla Cümə. Gülsənəm arvad yönünü oğluna tərəf çevirmədən cavab verdi və aşağı əyilib … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
